... اما

اعجاز ما همین است :

ما عشق را به مدرسه بردیم

در امتداد راهرویی کوتاه

در آن کتابخانه کوچک

تا باز این کتاب قدیمی را

که از کتابخانه امانت گرفته ایم

- یعنی همین کتاب اشارات را -

                                            با هم یکی دو لحظه بخوانیم


ما بی صدا مطالعه می کردیم

اما کتاب را که ورق می زدیم

تنها

گاهی به هم نگاهی ...

ناگاه

       انگشتهای " هیس " !

ما را

       از هر طرف نشانه گرفتند

انگار

غوغای چشمهای من و تو

                                     سکوت را

در آن کتابخانه رعایت نکرده بود !